-
Obejmuje bardzo szeroką gamę jednostek z tym, że w ratownictwie są stosowane z dobrymi efektami skutery dwu lub trzyosobowe, w których załoga siedzi jak na motorze, jeden za drugim. Wykonane są one z laminatów . Kadłub składa się z dwóch, sklejonych ze sobą części - górnej i dolnej. Jednostki te są niezatapialne, ponieważ w ich wnętrzu znajdują się komory wypornościowe chroniące je przed zatonięciem zarówno podczas wywrotki jak i w przypadku rozprucia poszycia o podwodne przeszkody. Skutery używane w ratownictwie maja nieco poniżej 3 m. długości i około 1 m. szerokości i ważą w granicach 200 - 350 kg, co w połączeniu z jednostka napędową, która jest najczęściej silnik dwusuwowy, ostatnio coraz częściej czterosuwowe) chłodzony wodą, o pojemności 500 - 1500 cm i mocą 35 - 200 kM (do celów ratowniczych zaleca się jednostki pow 100 kM) sprawia, że te niepozornie wyglądające pojazdy pływają znacznie szybciej niż większość motorówek. W tym miejscu warto zaznaczyć, że do skuterów stosuje się specjalne ulegające oleje, które nie zanieczyszczają środowiska naturalnego, a jako paliwa używa się benzyny bezołowiowej. W skuterach starego typu używano standardowych silników przyczepnych, a w nowych znalazł zastosowanie napęd strumieniowy. Podyktowane to zostało względami bezpieczeństwa - schowana wewnątrz śruba napędowa nie zagraża osobom będącym w wodzie np. sternikowi, który wyleci "za burtę" lub osobie ratowanej. Wyposażenie skutera w sprzęt ratowniczy jest rzeczą indywidualną i zmieniać się może w zależności od charakteru akwenu , na którym jest wykorzystywany. W ostatnich latach w zaczęto bardzo szeroko do celów ratowniczych wykorzystywać platformy ratownicze. Jednakże jedynie odpowiednio dobrany sprzęt i dobrze wyszkoleni sternicy - ratownicy w pełni potrafią wykazać wszystkie zalety wynikające z wykorzystywania skutera w ratownictwie wodnym.
Zalety:
- bardzo duża zwrotność,
- duża mobilność i szybkość
- znaczny zapas mocy.
Wady:
- znaczne koszty zakupu i eksploatacji.
|
|